भक्ताचा अभंग

त्याच्या इच्छेवीण । पान ना हालते
जग हे चालते । त्याच्यामुळे ॥
सांगती सज्जन । कोणाला जनांत
कोणाला मनात । सापडतो ॥
मलाही दिसला । बैसला रानात
कपाळाला हात । लावलेला ॥
'देऊळ सोडून । इथे कुठे देवा?
काय करू सेवा?' । विचारले ॥
म्हणे परागंदा । झालो जगातून
राहिली ना खूण । माझी कोठे ॥
दगडाधोंड्यांना । घालताती हार
भक्तीचा बाजार । मांडिलासे ॥
पालखी घालोनी । मिरविती पोथ्या
रस्त्यात आरत्या । करतात ॥
आषाढी कार्तिकी । गाठती पंढरी
चेंगराचेंगरी । नुसतीच ॥
सुख विसरले । नाही समाधान
एक अवधान । सुबत्तेचे ॥
करावी वाटते । यांची विनवणी
मस्तक ठेवोनी । पायांवर ॥
नको पूजापाठ । नको नमस्कार
नको सोपस्कार । फुकाचे ते ॥
थोडे प्रेम, थोडी । सह अनुभूती
एकमेकांसाठी । थोडा वेळ ॥
आणि थोडी चाड । असू दे सत्याची
माझ्या अस्तित्वाची । तीच खूण ॥
परदुःखे तुझा । अश्रू ओघळेल
मलाही कळेल । आहेच मी ॥
तुझ्या अंतरात । झरा जो भावाचा
त्याच रे देवाचा । मीही भक्त ॥