नाव ते ह्रदयावरूनी खोडणे मंजूर होते
वाकणे जमलेच नाही, मोडणे मंजूर होते
पापण्यांतच बांधलेली पाखरे त्याच्या स्मृतींची
लाडकी होती तरीही सोडणे मंजूर होते
भासला भगवंत जो, तो कोरडा पाषाण होता
मूर्त ती अपुल्याच हाती फोडणे मंजूर होते
आटला नजरेतला जेव्हा उमाळा भावनांचा
वाळली सगळीच नाती तोडणे मंजूर होते
सोडुनी वहिवाट ज्यांनी पाळली वेडे निराळी
नाव त्या गणतीत माझे जोडणे मंजूर होते..
4 comments:
VA KYA BAAT HAI
सोडुनी वहिवाट ज्यांनी पाळली वेडे निराळी
नाव त्या गणतीत माझे जोडणे मंजूर होते..
Ek ghazal by Mirza Ghalib for "मंजूर"
Zikr us pariivash kaa, aur phiir bayaa apanaa
Ban gayaa raqiib aaKhiir thaa jo raazadaa Apanaa
[pariivash=angel, raqiib=enemy, raazadaa.N= confidante]
Mai vo kyo bahut piite bazm-e-Gair me yaarab
Aaj hii huaa manzuur un ko imtihaa.N apanaa
va! sagaLech sher jabardast jamalet!
hii gazal manjoor aahe! :)
mast gazal swaati...
maktaa aani bhagavant chaa sher superb
va va va.. jhakas
Post a Comment