नातं

रोज पाहते अवती भवती स्नेहाविण सुकलेली नाती
तेज कालचे ओसरलेल्या, काजळलेल्या उदास वाती
संवादांचीही चाकोरी.. तेच उसासे.. तोच उमाळा..
परस्परांची सवयच नुसती.. तिलाच म्हणती लळा जिव्हाळा
रोज टाळणे जबाबदा-या, रोज भांडणे हक्कासाठी
हार गळ्यातिल कुण्या काळचे जोखड झाले मानेभवती
हीच काय पूर्तता प्रीतिची? लोकमान्यता? विवाहबंधन?
गोंडस नावांखाली नुसते देहाचे सुख, पुनरुत्पादन

म्हणून सखया या सा-याहुन नाते सुंदर तुझे नि माझे
शिळेपणाचा शाप न याला.. बकुलफुलापरी सदैव ताजे
असो अनामिक सौह्रद अपुले, नसो तया उपमान जगी
विशुद्ध निर्मळ सदैव उत्कट केवळ ह्रदयाची सलगी
मोजमाप ना देवघेविचे, दुःख न जवळी नसण्याचे
आश्वासन मज असे पुरेसे केवळ त्याच्या असण्याचे..