Tuesday, July 13, 2010

निर्माल्य


ढाळले पहा शब्दांचे सर्व फुलोरे
रंगागंधांनी सीमित आशय सारे!
रोकडे मौन वाहीन तुझ्या पायाशी
निर्माल्याच्या साठवू कशाला राशी?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

उन्हं अविश्वासाकडे कलायला लागली की बंद होतात तुझ्या मंदिराची दारं
आणि बाहेरच्या वाळवंटात नेमका त्या प्रकाशातच प्रवास शक्य असतो
यालाही हरकत नव्हती,
तेवढा तुझ्या अंगणातल्या पारिजातकाचा दरवळ इथवर पोचला नसता तर बरं झालं असतं..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

कालचे तिढे, कालच्याच या पळवाटा
चाकोरीतच भरकटणे अन बोभाटा
ही पिढ्यापिढ्यांची नशा खुज्या त्रिज्येची
रे कुणीतरी परिघाचा काढा काटा!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

भरधाव सोडले अश्व, कापला वारा
धडकेत खुला अज्ञाताचा गाभारा
पोकळीत घुमली हुंकारांची स्तोत्रे
पोकळीच ईश्वर - त्यास अनंत धुमारे!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

5 comments:

shonoo said...

kiti divasaannii kaahitari lihilas ? mastach aahe . aataa lihiit rahaa

a Sane man said...

पहिली नि शेवटची लघुकविता आवडली.

Nash said...

vaa vaa!!

abhijit said...

>>तेवढा तुझ्या अंगणातल्या पारिजातकाचा दरवळ इथवर पोचला नसता तर बरं झालं असतं.....>>

apratim!

eksakhee said...

surekh, swati it has been pleasure to read your writings.
keep writing.